คนหลอกลวง ;; Chapter 2

   Chapter 2
   .
   .
   .

   - บ้านจุนโฮ 18.00 P.M -


   ตอนนี้ทุกคนกลับเข้ามาในบ้านครบทุกคนแล้วขาดแต่แทคยอนที่พึ่งกลับออกไปไม่กี่นาที แผนการณ์ที่จะให้แทคยอนกับแจบอมอยู่ด้วยกันสองต่อสองเพื่อปรับความเข้าใจกันล้มเหลวไม่เป็นท่า


   และสถานการณ์ก็ดูจะเลวร้ายลงไปอีกจากเดิมที่ทั้งคู่แค่ตึงๆ ใส่กันแต่คราวนี้แจบอมถึงกับประกาศว่าจะหย่ากับแทคยอน นั่นเลยทำให้นักจอมวางแผนทั้งสี่ถึงกับเครียดไปตามๆ กัน


   "คือ...ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้วะด้ง?"  ชานซองกระซิบข้างหูเพื่อนตัวดีที่คิดแผนการณ์ทั้งหมด


   "กูจะไปรู้ได้ยังไงเล่า ว่าพวกมันจะทะเลาะกันหนักถึงขั้นไม่สามารถคุยกันดีๆ ได้หน่ะ!"


   "ไอ้ชาน ไอ้ด้ง!!"


   "ค...ครับ!"  ชานซองสะดุ้งเฮือกเมื่อเพื่อนที่พึ่งประกาศจะหย่าขาดกับสามีเรียกขึ้น ไม่พอยังทำตัวลุกลี้
ลุกลนเหมือนคนทำความผิดอะไรมาก็ไม่ปาน =.=


   "กูบอบใจพวกมึงมากนะที่ทำให้กูตาสว่างสักที ทำให้กู ฮึก..รู้ว่ากูโง่...โง่ที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ฮือ..โง่ที่
ยอมให้เขาแทงข้างหลังซ้ำแล้วซ้ำอีก ฮึก..ฮือ..."


   "เห้ย! เจย์มึงใจเย็นๆ ไว้ก่อน กูว่าพวกมึงต้องคุยกันให้มากกว่านี้ มึงต้องฟังแทคมันพูดบ้างอย่าใช้แต่อารมณ์สิ เชื่อกูนะเจย์"  อูยองโอบกอดเพื่อนรักอย่างเป็นห่วง เพราะตอนนี้แจบอมได้แต่ร้องไห้สะอื้นจนตัวสั่นเทา เหมือนลูกนกที่พึ่งเปียกน้ำ


   "ไม่จริงหรอก.....ฮึก!..กูเองที่ผิด ผิดที่ห่วงแต่งาน...ผิดที่ให้เวลาแทคน้อยเกินไป...ฮืออ..ผิดที่กูไม่เคยเอาใจใส่แทคเลย...เขาเลยเบื่อกูไง...กูมันเป็นของตายที่เขาไม่ต้องการแล้วใช่ไหมด้ง...ฮึก..ฮือออออ..."


   "มึงอย่าพูดอย่างนั้นนะเจย์ ยิ่งมึงแสดงความอ่อนแอออกมามากเท่าไหร่ ผู้หญิงคนนั้นยิ่งได้ใจ..มึงต้องเข้มแข็งสิ อย่ายอมแพ้ง่ายๆ ทำให้มันรู้ไปเลยสิว่าเมียไอ้แทคคือมึง...ไม่ใช่มัน!!"


   อูยองปลามให้แจบอมเลิกว่าตัวเองเพราะแจบอมไม่ผิด คนที่ผิดคือคนที่มาทีหลังต่างหาก และทุกประโยคที่อูยองพูดออกมาเขาไม่ได้หมายถึงเรื่องของแทคยอนเลย แต่เป็นอีกคนที่หลอกให้รักและทิ้งไป ทิ้งไปหาผู้หญิงคนอื่น ผู้ชายลวงโลกที่เขาอยากจะลืมแต่ไม่สามารถลืมได้เลยสักครั้ง





 




   "เห้อ~ วันนี้ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้หล่ะโฮ"  ชานซองเจ้าเดิมนั่นเองที่เป็นคนแหกปากโวยวายเป็นคนแรกหลังจากออกไปส่งแจบอม อูยองและจุนซูกลับบ้าน


   "นั่นดิ! เหนื่อยเป็นบ้าเลย..ปกติวันรวมเพื่อนจะสนุกมากกว่านี้นะแต่ไหงมันกลายเป็นวันหย่าร้างของคู่สามีภรรยาไปได้เนี่ย"  จุนโฮที่ล้มตัวลงนอนบนตักแฟนร่างยักษ์เอ่ยขึ้นเมื่อนึกย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว


   "ฉันหล่ะเพลียกับไอ้แทคไอ้เจย์ ไอ้ด้งก็อีกคนคิดยังไงไปยุแหย่ให้เจย์คอยเป็นเมียหลวงที่ตามเก็บเมียน้อยอย่างนั้นหน่ะ!"


   "ชาน! ถ้าเกิดเราแต่งงานกันแล้ว...เราจะทะเลาะกันแบบคู่ไอ้แทคไหมอะ?"  จุนโฮเงยหน้าขึ้นมาถามคนรักอย่างเป็นกังวล เขาคิดเรื่องแต่งงานมาได้สักพักแล้วแต่ไม่เคยปรึกษาชานซองอย่างเป็นทางการสักที


   แต่ที่เขาถามแบบนั้นขึ้นมาเพราะจุนโฮกลัวจริงๆ ว่าจะมีปัญหาแบบคู่นั้น ปัญหาที่เขาไม่รู้จะแก้ยังไง กลัวว่าชานซองจะทำร้ายจิตใจเขาแบบแทคยอนรึเปล่า...เขากลัวจะเจ็บปวดแบบแจบอม ความเจ็บปวดที่ตัวเองไม่ได้ก่อ แต่กลับเป็นคนรักที่บีบมันให้แหลกกับมือ.....


   "ไม่มีทางหรอก! ฉันไม่มีวันทำร้ายนายได้หรอก...เอ๊ะ! มะกี้นายพูดว่าไงนะโฮ..ตะ....แต่งงาน?? แต่งงาน!!!"  ชานซองถึงกับร้องลั่นบ้าน ถ้าเขาหูไม่แว่วไปจริงๆ มะกี้โฮบอกเขาว่าเราจะแต่งงาน บอกตรงๆ เรื่องแต่งงานเขาไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าจุนโฮจะพูดคำนี้ออกมา


   "แล้วจะเสียงดังทำไมเนี่ย!"


   "ก็ฉันดีใจนี่หว่า..นานๆ ทีจะได้ยินนายพูดคำว่าแต่งงาน คนจะเป็นสามีก็ตื่นเต้นนะ~"  ชานซองพูดไม่พอยังทำหน้าตาหวานเยิ๊มให้เห็นภาพอีก =_=


   "อย่ามาทำหน้าตาอย่างนั้นนะ! ฉันจะอ้วก!!"


   "อ้วกเอิ้กอะไรกันเล่า! ฉันทำหน้าตาแบบนี้ออกจะน่ารัก จริงไหมที่รักกก"  ปากว่าหน้าตาแอ๊บแบ๊ว มันไม่ได้เข้ากับบุคลิกแกเลยเถอะหมีเอ๋ย~


   "ถ้านายทำหน้าตาแบบนั้นอีกนะ วันนี้อย่าหวังว่าจะได้นอนกับฉันเลยเถอะ!"


   "ไม่เอานะโฮ วันนี้เขาจะนอนกับตัววว อย่าไล่เขาสิ ไม่ทำแล้วครับๆ"  ปากบอกไม่ทำแต่หน้ามันส่อเหลือเกิน~


   "ไอ้ชาน! บอกว่าอย่าทำ ไอ้เหี้ยนี่หนิ! อ๊ากกก...จั๊กจี๋นะ อย่ามาจี๋ฉันสิ!!"  จุนโฮกลิ้งไปกลิ้งมาบนโซฟา หัวเราะน้ำตาเล็ดทำเอาชานซองอยากจะแกล้งจุนโฮมากขึ้นกว่าเดิม


   "มองอะไร! พอเลยๆ ฉันไม่ให้นายจั๊กจี๋ฉันแล้ว เจ็บท้องหมดแล้วเนี่ยย..อื้อ!...."  จุนโฮยังพูดไม่ทันจบชานซองก็ฉกปิดปากไปเสียแล้ว ปากหนาควานล้วงเข้าหาลิ้นร้อนก่อนจะเปลี่ยนตำแหน่งขึ้นค่อมร่างเล็ก


   จุนโฮที่ยังเรียกสติกลับมาไม่ได้ก็ได้แต่เคลิ้มตามปากหนาที่รุกเข้ามาเรื่อยๆ ปากหนากดต่ำลงมาบดขยี้โดยไม่กลัวว่าร่างเล็กจะเจ็บเลย ลิ้นร้อนเกี่ยวพันลิ้นบางกอบโกยความหวานของคนข้างใต้ให้มากที่สุด รักจริงๆ ผู้ชายที่ชื่ออี จุนโฮเป็นคนที่ฮวัง ชานซองรักที่สุด


   "ชาน...พอ...เฮ้อ~"  ร่างเล็กถอนหายใจอย่างยากลำบากเมื่อชานซองค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปใต้ชายเสื้อข้างหลังก่อนจะลูบไล้เพื่อปลุกอารมณ์คนตัวเล็ก สติที่จุนโฮเรียกมาได้สักครู่ได้เหือดหายไปเพียงแค่ปากหนาขบเม้มหยอกล้อติ่งหูอย่างโหยหา


   ตื๊ด~ ตื๊ด~


   "ชาน..มีคนโทรมา..."


   "ชั่งมันสิ!"  พูดเอาแต่ใจไม่พอยังรั้งมือจุนโฮไม่ให้รับโทรศัพท์อีก จากนั้นก็ดำเนินหน้าที่ที่ยังค้างอยู่ให้จบแต่โทรศัพท์...ดังอีกแล้ว


   โทรศัพท์จุนโฮไม่มีใครรับก็พ่วงมาหาโทรศัพท์ชานซอง ไม่รับทั้งคู่สุดท้ายเบอร์บ้าน!


   "โอ๊ย!! ใครแมร่งโทรมาวะ ไอ้เหี้ยนี่ไม่ีู้รู้เวลาเลยจริงๆ"  หมียักษ์ถึงกับอารมณ์เสียได้แต่ยอมปล่อยให้จุนโฮไปรับโทรศัพท์ของคนปลายสายที่โทรมาไม่ได้รู้เวล่ำเวลาเอาเสียเลย


   "ฮัลโหล...อะ..ไอ้คุณ!!!"  จุนโฮได้ยินเสียงปลายสายที่โทรมาก็รู้ทันทีว่าคือเสียงใคร นิชคุณ..เพื่อนในกลุ่มเดียวกันที่ไปอยู่อเมริกาได้ห้าปีและทำไมวันนี้ถึงโทรมาได้


   "อือ..กูเอง! กูโทรมาจะบอกมึงว่า พรุ่งนี้กูจะกลับโซล หวังว่ามึงคงยังไม่ลืมเพื่อนคนนี้หรอกนะ...ตื๊ดดด.."


   นิชคุณวางสายไปได้สักพักแล้วแต่จุนโฮยังยืนอยู่ที่เดิม ท่าเดิม บอกตรงๆ คนแรกที่จุนโฮนึกถึงคืออูยอง...ถ้าอูยองรู้ว่าแฟนเก่าของมันจะกลับมาพรุ่งนี้มันจะแสดงท่าทางยังไง  มันจะสู้หน้ากันได้ไหม?


   "เฮ้~ จุนโฮอา...มีอะไรรึป่าวทำไมคุยโทรศัพท์นานจัง และใครโทรมา?"  ชานซองเห็นว่าแฟนตัวเองไม่มาสักทีเลยเดินเข้าไปตาม จุนโฮสะดุ้งขึ้นเมื่อชานซองมาสะกิดโดนตัว ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติไม่ให้ชานซองจับพิรุธได้


   "ปะ...ป่าว ไม่มีอะไร..."


   อูยอง...กูเป็นห่วงมึงจริงๆ กูภาวนาอย่าให้พรุ่งนี้เกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นเลย 




  ขอร้องเถอะครับพระเจ้า เพื่อนผมมีความสุขมาได้ตั้งสามปี ขออย่าให้มันซึมเศร้าอีกเลยยยย...




   




























 




 




   ผมไม่อยากเห็นมันกลับไปเป็นคนเดิม คนเดิมที่..เอาแต่ร้องไห้ คนเดิมที่..อ่อนแอ.....






------------------------------------------------------


เสร็จแล้ววววว เฮ้อ~ ปาดเหงื่อ =.=' แต่งสั้นไปไหมอะ?


ยังไงไรท์ก็จะพยายามอัพให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้นะคะ


ห้าวันจ-ศ ไรท์ไม่แน่ใจว่าจะมาอัพเพิ่มให้อีกตอนได้รึป่าว


เพราะไรท์เรียนปรับพื้นฐานม.4  แต่เพื่อลีดเดอร์ทุกคน ไรท์สู้ยิบตา


ปล.1 ฝากเม้นเป็นกำลังใจให้นิดนึง บอกแล้วแนวมันบีบตับ แต่งยาก อิอิ
ปล.2 ขอบคุณลีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ